Lando Norris pakt zijn eerste F1-overwinning
Voorafgaand aan de derde editie van de Formule 1 bij het Hard Rock Stadium had niemand anders dan Max Verstappen de Grand Prix van Miami gewonnen. Het leek erop dat deze trend zou voortzetten toen de onstuitbare Nederlander de sprint race won en de pole position claimde – zij het met slechts een tiende – waarvan hij vrijwel zeker leek om deze om te zetten in een overwinning. Echter, het verloop van de race veranderde drastisch door het kortstondige contact van twee stukken band. Kevin Magnussen’s race-equivalent van ‘een voetje laten hangen’ in zijn uitdaging tegen Logan Sargeant voor lagere plaatsen schoot de Amerikaan de barrière bij bocht 2 in en luidde de komst van de safety car in. Lando Norris, die nog moest stoppen en lang was doorgegaan, profiteerde vooral.
Dankzij de timing van de safety car was zijn uiteindelijke wissel naar de harde band effectief gratis en zorgde ervoor dat hij de leiding over Verstappen behield. Maar we zijn hier eerder geweest: Verstappen vindt meestal een weg naar voren, en het was dat geconditioneerde gevoel van onvermijdelijkheid dat de laatste 20 ronden zo meeslepend maakte. De dreiging van een uitdaging leek echter te verdampen, en Norris bouwde een voorsprong op die meer dan genoeg bleek om zijn eerste F1-overwinning te claimen.
De strategische ommekeer en technische verbeteringen bij McLaren
Op het gebied van race tempo kan McLaren met recht claimen dat het de snelste chassis had in Miami. Norris danste weg van Verstappen, terwijl Oscar Piastri de Ferrari’s achter zich liet door een explosieve start van de grand prix. Dit is een enorme ommekeer in de afgelopen 12 maanden, waarin het team geluk had om überhaupt punten te scoren. Sinds Zak Brown de sleutels heeft toevertrouwd aan de erudiete Andrea Stella, zijn de fortuinen van het team alleen maar vooruitgegaan; een duidelijke filosofie in de technische richting heeft ervoor gezorgd dat upgrades voortdurend worden doorgevoerd ondanks de beperkende effecten van de kostencap.
Upgrades werken niet altijd om verschillende redenen: misschien is de correlatie tussen de windtunnel en de echte wereld niet bijzonder sterk, of zijn de turbulentie modellen van een team niet geavanceerd genoeg, of wordt de betrouwbaarheid op de een of andere manier gehinderd. In het geval van McLaren lijkt het er echter op dat upgrade pakketten zonder falen tastbare prestatievoordelen zullen brengen. Voor de ronde in Miami bracht McLaren een breed scala aan aerodynamische updates naar zijn MCL38, waaronder een nieuwe voorvleugel, voorwielophanging, sidepod inlaten, vloer en geometrieën van de achtervleugel.
Norris kreeg de volledige kit terwijl Piastri de helft had, waardoor het team back-to-back tests kon uitvoeren, maar het was indrukwekkend om te zien dat het team de nieuwe aero met slechts één oefensessie wist af te stemmen. Met meer tijd om de veranderingen in Imola te verkennen, kan McLaren nog meer halen?
Prestatieproblemen en tactische fouten bij andere teams
Verstappen’s gebrek aan tempo was toe te schrijven aan een gat in de vloer… of was dat zo? Degenen die verwachtten dat Verstappen Norris onder druk zou zetten bij de herstart van de race op ronde 33 dachten waarschijnlijk dat de race voorbij was toen de Nederlander een speculatieve aanval in de eerste bocht wierp, maar Norris zag de kampioenschapsleider aankomen en beschermde zichzelf tegen verdere inspanningen in de volgende bochten. Het was alsof je keek hoe de ridder de Heilige Graal verdedig
de aan het einde van Indiana Jones en de Laatste Kruistocht; Verstappen zwaaide eenmaal, werd ontweken door Norris, en viel toen eerder om onder het gewicht van zijn eigen zwaard. Norris bleef zijn voorsprong uitbouwen over de laatste 20 ronden – een tiende hier, een paar tienden daar – als verzekering, wat uiteindelijk overbodig bleek bij de finishvlag. Maar waarom kon Verstappen het gat niet dichten? De coureur zelf rekende dat zijn RB20 moeite had om veel grip te krijgen van de harde compound band; de stint op de mediums was bevredigend geweest, maar de witte C2 kwam niet overeen met de set-up van Red Bull in Miami.
Hoewel hij dacht dat zijn bollard-bothering capriolen op ronde 20 geen schade hadden veroorzaakt, rekende teambaas Christian Horner dat de bevrijde wegmarkering “behoorlijk veel schade aan de onderkant van de auto had aangericht.”
