Max Verstappen’s strijd in de Grand Prix van Miami
Tijdens de Grand Prix van Miami, die recent plaatsvond, ervoer Max Verstappen aanzienlijke problemen die zijn prestaties beïnvloedden. Na de herstart van de race, achter de safety car, kon hij het tempo van Lando Norris niet bijbenen, wat uiteindelijk leidde tot Norris’ eerste overwinning in zijn carrière. Verstappen, die normaal een formidabele tegenstander is in de Formule 1, had het hele weekend al moeite met de balans van zijn auto. Hij voelde zich niet comfortabel met de harde banden waarop hij de race hervatte. Deze problemen met de balans en het bandentype benadrukte hij als de hoofdoorzaken van zijn verminderde snelheid tijdens de race.
Analyse na de race onthult onverwachte schade
Na de race werd echter duidelijk dat er meer aan de hand was. De analyse van Verstappens Red Bull toonde aan dat er aanzienlijke schade was aan de onderkant van zijn auto, waarschijnlijk veroorzaakt door het overrijden van de chicane kerbs en het raken van een bollard op ronde 22. Christian Horner, teambaas van Red Bull, lichtte toe dat de schade vooral zichtbaar was rondom de linker achterkant van de vloer van de auto. Er was een aanzienlijk deel van de vloer beschadigd, wat de flexibiliteit van het materiaal beïnvloedde, en dit zou zeker niet hebben bijgedragen aan de prestaties van de auto.
Verstappens perspectief versus teamanalyse
Opvallend was Verstappens reactie direct na de race. Hij gaf aan dat alle problemen die hij ondervond te wijten waren aan de afstelling van de auto en de bandenkeuze, en merkte op dat hij geen schade had gevoeld. Later, nadat de auto terug was in de garage en de schade duidelijk was, verklaarde hij dat het duidelijk was dat er daadwerkelijk schade was opgelopen door het incident met de kegel. Deze tegenstrijdige verklaringen tussen coureur en team benadrukken de complexiteit van Formule 1-races, waarbij niet altijd direct duidelijk is wat de impact is van elk incident tijdens de race.
Verstappen merkte op dat hij zich het hele weekend niet comfortabel had gevoeld met de auto. Op de medium banden was het nog enigszins te doen, maar de overstap naar de harde banden beschreef hij als rampzalig. Hij ervoerde weinig grip en een lastig te beheersen balans bij lage snelheden, terwijl hij bij hogere snelheden juist veel onderstuur had. Dit maakte het moeilijk om de auto af te stellen, omdat hij met twee tegenstrijdige problemen te maken had. Zijn focus lag dus op het rijden binnen de grenzen van de grip die hij had, die volgens hem niet veel was.
